Robert John Maudsley: Hannibal the Canibal – II

Προηγούμενο

Της Νίνας Κουλετάκη

Ο Robert Maudsley σήμερα

Παρόλο που ο Maudsleyείναι 55 χρονών και δεν έχει διαπράξει έγκλημα για περισσότερα από 30 χρόνια, έχει καταχωριστεί επίσημα ως ο πιο επικίνδυνος κρατούμενος της Μ.Βρετανίας, με αποτέλεσμα να βρίσκεται εδώ και 30 χρόνια σε ουσιαστική απομόνωση.Καθώς δεν υπάρχει προοπτική απελευθέρωσής του, θα παραμείνει στη φυλακή και στην απομόνωση, μέχρι να πεθάνει.

Το 2005 ο Maudsleyέγραψε ένα γράμμα στην εφημερίδα TheTimesόπου, μεταξύ άλλων, έγραφε τα εξής: «οι αρχές της φυλακής με βλέπουν σαν πρόβλημα και η λύση που σκέφτηκαν να δώσουν ήταν να με κλείσουν στην απομόνωση και να πετάξουν το κλειδί, να με θάψουν ζωντανό σε ένα συμπαγές φέρετρο.Δεν τους ενδιαφέρει αν είμαι τρελός ή κακός.Δεν γνωρίζουν την απάντηση και ούτε ενδιαφέρονται να τη μάθουν.Αρκεί να με κρατάνε μακριά από το οπτικό τους πεδίο κι έξω από το μυαλό τους. Με έχουν αφήσει να μουχλιάζω, να φυτοζωώ και να παλινδρομώ.Με έχουν αφήσει να αντιμετωπίζω την απομόνωσή μου με ανθρώπους που έχουν μάτια αλλά δεν βλέπουν, που έχουν αυτιά αλλά δεν ακούν και που έχουν στόματα αλλά δε μιλάνε.Η ζωή μου στην απομόνωση δεν είναι τίποτ’ άλλο από μια μακρά, αδιάκοπη περίοδος κατάθλιψης….Γιατί δεν μου επιτρέπουν να έχω ως κατοικίδιο έναν παπαγάλο, αντί για τις μύγες, τις αράχνες και τις κατσαρίδες που έχω τώρα; Υπόσχομαι να τον αγαπώ, να τον φροντίζω, να του μάθω να μιλάει.Δεν θα τον φάω».

Αυτά τα λόγια επικαλούνται οι υποστηρικτές του, οι οποίοι πιστεύουν πως ο Maudsley υπήρξε το θύμα ενός αδιάφορου και άπονου σωφρονιστικού συστήματος, το οποίο στην πραγματικότητα του αρνείται τη θεραπεία και δεν κάνει το παραμικρό για την επανένταξή του.

Ο RobertMaudsley κρατείται σε ένα «γυάλινο κλουβί», μια μονάδα που αποτελείται από δυο κελιά ενωμένα μεταξύ τους στη φυλακή Wakefield, που μοιάζει πολύ με εκείνο στο οποίο κρατούσαν τον Δρ Λέκτερ στη «Σιωπή των αμνών».Κατασκευάστηκε ειδικά για τον Maudsley το 1983, επτά χρόνια πριν γυριστεί η ταινία.Τα δυο ενωμένα κελιά είναι κατά τι μεγαλύτερα από τα συνήθη και έχουν μεγάλα παράθυρα με αλεξίσφαιρα τζάμια, μέσα από τα οποία παρακολουθούνται οι κρατούμενοι.Τα μοναδικά έπιπλα είναι μια καρέκλα και ένα τραπέζι από κόντρα πλακέ.Ο νιπτήρας και η λεκάνη της τουαλέτας είναι βιδωμένα στο πάτωμα, ενώ ένα χτιστό κρεβάτι συμπληρώνει την «επίπλωση».

Ο Anthony Hopkins, ως Hannibal Lecter, στο κλουβί του, στη "Σιωπή των Αμνών"

Μια συμπαγής, ατσάλινη πόρτα ανοίγει μέσα σε ένα μικρό κλουβί (τα κάγκελα του οποίου είναι επενδεδυμένα με χοντρό, ενισχυμένο ελαστικό) μέσα στο κελί, με μια μικρή σχισμή στο κάτω μέρος, απ’όπου οι φύλακες περνούν στον Robert το φαγητό του και άλλα πράγματα.Παραμένει στο κελί 23 ώρες την ημέρα.Κατά τη διάρκεια της ωριαίας άσκησής του στο προαύλιο της φυλακής, συνοδεύεται από 6 φύλακες.Δεν του επιτρέπεται να έρθει σε επαφή με άλλους κρατούμενους.Πρόκειται για την απόλυτη απομόνωση.Ποτέ, κανείς άλλος κρατούμενος δεν έχει αντιμετωπίσει κάτι παρόμοιο και τα αποτελέσματά του δεν μπορούν να προβλεφθούν.

Ο RobertMaudsleyέχει δείκτη νοημοσύνης μεγαλοφυΐας, αγαπά την κλασική μουσική, την ποίηση και την τέχνη.Κατάφερε να πάρει πτυχίο Θεωρίας Μουσικής από το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο.Οι φίλοι του και η οικογένειά του τον περιγράφουν ως ήπιο, ευγενικό και πολύ έξυπνο.Απολαμβάνουν τόσο τη συντροφιά του, όσο και την αίσθηση χιούμορ που τον διακρίνει. «Από τότε που γνώρισα τον Bob, είδα πολλά ντοκουμέντα της φυλακής που αφορούσαν σε αυτόν», λέει η JaneHeaton, η οποία άρχισε να γράφει στον Maudsley πριν από 8 χρόνια και, έκτοτε, τον έχει επισκεφτεί πολλές φορές.«Όλοι επικεντρώνονται στα εγκλήματα που διέπραξε πριν από 30 χρόνια.Είναι σαν να έχουν παγιδευτεί στο παρελθόν και να μην βλέπουν αυτό που ο Robert είναι σήμερα.Θα ήθελα να επανεξεταστεί η περίπτωσή του και να βρεθεί ο σωστός τρόπος θεραπείας και αντιμετώπισής του».

Η φωτογραφία στην αρχή του άρθρου, είναι η πιο πρόσφατη δική του που υπάρχει.Πρόκειται για ένα στιγμιότυπο από ένα ντοκυμαντέρ που είχε γυριστεί για εκείνον, πριν από 30 χρόνια κι ενώ βρισκόταν ήδη για ένα διάστημα στην απομόνωση.Οι κακουχίες της απομόνωσης τον έχουν κάνει να μοιάζει σήμερα μεγαλύτερος από τα 55 του χρόνια.Έχει μια γκρίζα γενειάδα, τα μαλλιά του είναι μακριά και αραιά, είναι κατάχλωμος από την μη έκθεση στο φως του ήλιου και έχει ρουφηγμένα μάγουλα.

Κατά τη διάρκεια της τελευταίας δίκης του, το 1979, το δικαστήριο άκουσε πως, κατά τη διάρκεια των βίαιων εκρήξεών του, ο Maudsley πίστευε πως τα θύματα ήταν οι γονείς του.Οι φόνοι, υποστήριξαν οι δικηγόροι του, ήταν το αποτέλεσμα της διαρκούς και σκληρής κακοποίησης που υπέστη κατά την παιδική του ηλικία.

«Όταν σκοτώνω, έχω τους γονείς μου στο μυαλό μου», είπε. «Αν τους είχα δολοφονήσει το 1970, κανείς από αυτούς τους ανθρώπους δεν θα είχε πεθάνει κι εγώ τώρα θα ήμουν ελεύθερος, αντί να υποφέρω έτσι».

Κατά τη διάρκεια καταναγκαστικής εργασίας που έκανε στο Parkhurst, στο IsleofWight, ο Robert συνάντησε τον ψυχίατρο DrBobJohnson ο οποίος, μετά από τρία χρόνια συνεντεύξεων και συνεδριών, πίστευε πως έκανε μεγάλη πρόοδο και είχε συμπληρώσει τα τρία τέταρτα του δρόμου προς την αποθεραπεία και την απαλλαγή από την ανεξέλεγκτη και εκρηκτική βία, που έκαναν τον Maudsley τόσο επικίνδυνο.Όμως, χωρίς προειδοποίηση, η θεραπεία διεκόπη ξαφνικά και ο Robert μεταφέρθηκε πίσω στη Wakefield.

Η φυλακή Parkhurst, στο Isle of Wight

«Προσωπικά πιστεύω πως προσπαθούν να τον τσακίσουν», λέει ο αδελφός του Paul.«Κάθε φορά που τον βλέπουν να σημειώνει μια μικρή πρόοδο, δημιουργούν προβλήματα.Πέρασε ένα διάστημα στη φυλακή Woodhill και τα πήγαινε καλά με το προσωπικό, έπαιζε ακόμα και σκάκι μαζί τους.Είχε πρόσβαση σε βιβλία, μουσική και τηλεόραση.Τώρα τον έκλεισαν πάλι στο κλουβί της Wakefield.Όλα του τα προβλήματα άρχισαν από τότε που ο πατέρας μας τον είχε κλείσει για έξι μήνες στο δωμάτιό του.Το μόνο που καταφέρνουν με εγκλεισμό αυτού του είδους, είναι να μην αφήνουν εκείνο το παλιό τραύμα να κλείσει».

Ο ίδιος ο Maudsley συμφωνεί και επαυξάνει: «το μόνο για το οποίο έχω να ελπίζω είναι περισσότερα ψυχικά μαρτύρια και ενδεχόμενη αυτοκτονία.Για πολλούς λόγους πιστεύω πως σε κάτι τέτοιο ελπίζουν οι αρχές.Με αυτόν τον τρόπο το πρόβλημα που λέγεται RobertJohnMaudsley, θα λυθεί εύκολα και αποτελεσματικά».

Σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα (25 Αυγούστου 2008) στον αγγλικό τύπο, ο Maudsley βαδίζει ολοταχώς προς το θάνατο.Έχει χάσει πολύ βάρος και ένας γιατρός τον βλέπει δύο φορές την ημέρα.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

1. Ένα video γυρισμένο της εποχή της ακμής του Liverpool, όταν η Οικιστική Επιτροπή παρουσίαζε τις καινούργιες εργατικές πολυκατοικίες.

2. Το Λίβερπουλ της παιδικής ηλικίας του Robert.

ΠΗΓΕΣ

Στοιχεία αντλήθηκαν από τις βρετανικές εφημερίδες (της εποχής και σύγχρονες):

The Guardian

The Observer

The Independent

The Times

The Daily Mirror

καθώς και από τους διαδικτυακούς τόπους του  BBCNews και των φυλακών της Μ. Βρετανίας.

Advertisement