Marie Alexandrine Becker: Η Βοργία του Βελγίου – 2

Προηγούμενο

Της Νίνας Κουλετάκη

Περνούν αρκετοί μήνες χωρίς κανένας ύποπτος θάνατος να σημειωθεί στο περιβάλλον της Becker, μέχρι τον Αύγουστο του 1936 όπου, σε ένα πάρκο, θα γνωρίσει μιαν ηλικιωμένη, καλόβολη χήρα, την κα Martin, η οποία γοητευμένη από την Marie θα την προσλάβει για να την συντροφεύει και, μάλιστα, θα την καλέσει να μένει μαζί της στο σπίτι της στην οδό Pont D’Avrory.  Οι δύο γυναίκες θα τα πάνε εξαιρετικά καλά με αποτέλεσμα η Martin να φτιάξει διαθήκη και να αφήνει όλα της τα υπάρχοντα στην Marie.  Έναν μήνα αργότερα, στις 15 του Σεπτέμβρη, θα πεθάνει αιφνιδίως.  Τόσο ο Επιθεωρητής Le Brun όσο και ο ντετέκτιβ Schmidt προσπαθούν να πείσουν το δικαστήριο να επανεξετάσει την υπόθεση Becker, καθώς είναι πεπεισμένοι ότι ο θάνατος της Martin οφείλεται σε δολοφονία, χωρίς να το καταφέρουν.  Ο Schmidt, αν και δεν έχει πλέον καμία αρμοδιότητα στην υπόθεση, αποφασίζει να παρακολουθεί στενά την Becker, σίγουρος ότι έχει να κάνει με μιαν ιδιαίτερα έξυπνη δολοφόνο.  Ήταν σίγουρος ότι κάποια στιγμή θα έκανε το μοιραίο λάθος κι εκείνος θα ήταν έτοιμος να επέμβει.

Τον Φεβρουάριο του 1937, άλλη μια πρόσφατη γνωριμία της Becker θα πεθάνει ξαφνικά.  Πρόκειται για την συνταξιούχο καμαριέρα Julia Bossy, η οποία θα εκπνεύσει μόλις δέκα ημέρες μετά από την γνωριμία της με την Marie.  Aκόμη δύο θάνατοι θα ακολουθήσουν, αυτοί της 68χρονης χήρας Jeanne Perot και της Aline–Louise Dammotte (του νεαρώτερου από τα θύματα της Becker).  Αιτία όλων των θανάτων η οξεία δυσπεψία!

Ο Schmidt έχει, εμμονικά, γίνει η σκιά της Marie και παρακολουθεί την κάθε της κίνηση.  Όταν εκείνη προσλαμβάνεται ως νοσοκόμα στο σπίτι της 42χρονης Anne Stevart, ευκατάστατης μπακάλισσας της γειτονιάς, βρίσκεται καθημερινά απ’ έξω, περιμένοντας κάτι να συμβεί.  Η ευκαιρία θα παρουσιαστεί στο πρόσωπο του αδελφού της μπακάλισσας.  Βλέποντάς τον ένα απόγευμα να βγαίνει από το σπίτι, ο Schmidt θα τον πλησιάσει, θα του συστηθεί, θα του μιλήσει για τις υποψίες του.  Ο νεαρός θα παραδεχτεί ότι η αδελφή του χειροτέρεψε από τότε που ανέλαβε την φροντίδα της η Marie.  O Schmidt θα του συστήσει να κρατήσει την επικοινωνία τους μυστική.  Σκεπτόμενος ότι αν πράγματι η Marie δηλητηρίαζε την Anne, αποκλείεται να άφηνε το δηλητήριο στο σπίτι, από φόβο ότι κάποιος θα το ανακάλυπτε: θα το κουβαλούσε επάνω της.  Έτσι, με το που την είδε να βγαίνει από το σπίτι της μπακάλισσας, την συνέλαβε και την οδήγησε στο αστυνομικό τμήμα.  Εκεί, μια γυναίκα φύλακας την επέβαλε σε σωματική έρευνα και, σε μια κρυφή πτυχή του εσωρούχου της ανακάλυψε ένα πράσινο φιαλίδιο, το οποίο περιείχε γύρω στους είκοσι σπόρους δακτυλίτιδας.

Η digitalis ή δακτυλίτιδα είναι ένα από τα πιο σπουδαία φαρμακευτικά φυτά.  Ενδημικό φυτό της Ευρώπης και της δυτικής Ασίας αλλά πλέον είναι διαδεδομένο σε ολόκληρο τον κόσμο.  Είναι δηλητηριώδες φυτό σε όλα τα μέρη του, μέχρι τις ρίζες και τα σπόρια. Μάλιστα η τοξικότητα του δεν μειώνεται καθόλου ακόμη και μετά την αποξήρανση του φυτού. Φτάνει η κατανάλωση ελάχιστων γραμμαρίων φύλλων για να επιφέρουν τον θάνατο.  Αλλά η δηλητηριώδης δακτυλίτιδα είναι και ένα από τα πιο σπουδαία φαρμακευτικά φυτά της γης. Είναι ισχυρό καρδιοτονωτικό (αυξάνει τη δύναμη συστολής του καρδιακού μυός), χάριν στα γλυκοσίδια (63 τον αριθμό) που περιέχει με σπουδαιότερα από αυτά τη διγοξίνη και τη διγιτοξίνη.

Η Marie ισχυρίστηκε πως η δακτυλίτιδα ήταν για δική της χρήση, καθώς υπέφερε από την καρδιά της, αλλά το κρατούσε μυστικό.  Φυσικά κανένας γιατρός δεν επιβεβαίωσε τους ισχυρισμούς της και δόθηκε νέα εντολή εκταφής των πτωμάτων, αφού τώρα πια οι ιατροδικαστές είχαν μια συγκεκριμένη ουσία να αναζητήσουν.  Σε όλα τα πτώματα (Weiss, Lange, Becker, Beyer, Bosy, Perot, Dammotte και κάποιων ακόμη) αλλά και στην ακόμη ζωντανή Stevart, βρέθηκαν ίχνη δαχτυλίτιδας.  Η έρευνα που έγινε στο σπίτι της έφερε στο φως κοσμήματα και πολύτιμα αντικείμενα που είχαν αφαιρεθεί από τα σπίτια των θυμάτων της καθώς και άλλο ένα φιαλίδιο με σπόρους δακτυλίτιδας. Ο ντετέκτιβ Schmidt είχε νικήσει: επιτέλους, η Marie Becker θα αντιμετώπιζε την δικαιοσύνη!

Η δίκη της άρχισε στις 7 Ιουνίου του 1938.  Βαμμένη και ντυμένη σαν δεκαεξάχρονη η 58χρονη Becker κάθησε στο εδώλιο της κατηγορουμένης και υπερασπίστηκε ζωηρά τον εαυτό της, κατηγορώντας την αστυνομία και τον Schmidt ότι είχαν στήσει μια σκευωρία εναντίον της.  Αλλά όταν πάνω από δώδεκα νεαροί εραστές της κατέθεσαν ενόρκως ότι τους είχε προσφέρει χρήματα και δώρα, η Marie παραδέχτηκε ότι χρειαζόταν διαρκώς χρήματα, προκειμένου να εξασφαλίζει τις «υπηρεσίες» τους, αν και αρνήθηκε κατηγορηματικά ότι τα αποσπούσε από τα θύματά της.  Αντιθέτως, παρουσίασε τον εαυτό της ως «Άγγελο του Ελέους» καθώς δεν έτρεφε παρά αισθήματα αφοσίωσης και αγάπης για τους «ασθενείς» της.  Όσο για το πάθος της προς τους νεαρότερους άνδρες υποστήριξε ότι «καθένας είναι τόσο νέος όσο αισθάνεται κι εκείνη αισθανόταν πολύ νέα».  Ο τύπος της εποχής είχε, βέβαια, διαφορετική άποψη.  Την αποκάλεσε «Βοργία της Λιέγης», καθώς δηλητηρίζε τα θύματά της όπως η διαβόητη και ακόλαστη Λουκρητία Βοργία.  Το μόνο σημείο της δίκης που έχασε την ψυχραιμία της και έβαλε τα κλάμματα, ήταν όταν οι ιατυροδικαστές ολοκλήρωσαν την κατάθεσή τους και είπαν για την δακτυλίτιδα που βρέθηκε σε όλα τα θύματα.

Έχοντας ήδη περάσει 19 μήνες στη φυλακή, από την σύλληψη μέχρι την δίκη της, η Marie Becker κρίθηκε ένοχη από το σώμα των ενόρκων και καταδικάστηκε για τις δολοφονίες δέκα γυναικών, δύο ανδρών και για απόπειρα δολοφονίας άλλων πέντε ατόμων.  Δέκα επιφανείς δικηγόροι, 294 μάρτυρες συνολικά και 1,800 αποδεικτικά στοιχεία συνετέλεσαν στην καταδίκη της σε ισόβια κάθειρξη.  Η θανατική ποινή, την οποία ήταν σίγουρο πως θα αντιμετώπιζε, δεν εφαρμοζόταν στο Βέλγιο ήδη από το 1863.

Η Marie Becker, η «Βοργία της Λιέγης» πέθανε στην φυλακή των Βρυξελλών μόλις τέσσερα χρόνια μετά την δίκη της, στις 19 Ιουνίου του 1942, δυο χρόνια μετά την είσοδο του Βελγίου στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.  Ο θάνατός της μπορεί να εκληφθεί ως ένα μακάβριο αστείο: η Marie Becker πέθανε από οξεία δυσπεψία!

ΠΗΓΕΣ

Michael Newton – An Encyclopedia of Modern Serial Killers – Hunting Humans

Jay Robert Nash, Look For the Woman, M. Evans Company, and Inc. 1981

Usersites.horrorfind.com

Crimelife.com

Terry McShane, “The Strange Case of the Borgia of Belgium,” The Albuquerque Journal (N.M.), Aug. 23, 1942

“The ‘Belgian Borgia’ Tries To Explain How Eleven Trusting Patients Died,” The American Weekly (San Antonio, Tx.), Sep. 11, 1938,  Magazine section of the San Antonio Express, p. 2

https://laspistasteria.wordpress.com

Advertisements

~ από Nina C στο 25/03/2017.