Tillie Klimek, το φονικό μέντιουμ – 1

Της Νίνας Κουλετάκη

Εισαγωγή

Αν ήσουν μια όμορφη γυναίκα η οποία επιθυμούσε να απαλλαγεί από τον σύζυγό της, τότε το Σικάγο της δεκαετίας του 1920 ήταν το ιδανικό μέρος για να βρίσκεσαι. Η όλη υπόθεση ήταν εξαιρετικά απλή: το μόνο που είχες να κάνεις ήταν να τον πυροβολήσεις στο πίσω μέρος του κεφαλιού και μετά να εμφανιστείς στο δικαστήριο, παρφουμαρισμένη και δαγκώνοντας το κάτω χειλάκι σου καθώς, υποτίθεται, σε βασάνιζαν οι τύψεις. Οι δικηγόροι σου θα σε είχαν κατευθύνει να έχεις χτενίσει τα μαλλιά σου σε μπούκλες, όπως τα είχαν η στυλάτη Belva Gaertner και η όμορφη Beulah Annan -οι φόνισσες που ενέπνευσαν το θεατρικό έργο και την ομώνυμη κινηματογραφική ταινία «Chicago»- και αθωώθηκαν πριν από εσένα. Θα βοηθούσε, επίσης, να φοράς μεταξωτές κάλτσες που θα επέτρεπαν να φαίνονται οι λεπτές σου γάμπες καθώς κι ένα χαριτωμένο καπελάκι, το οποίο θα έριχνε σκιές γοητείας στο πρόσωπό σου. Έτσι θα αιχμαλώτιζες το σώμα των ενόρκων –αποτελούμενο αποκλειστικά από άνδρες- το οποίο θα ένιωθε να το πλημμυρίζουν αισθήματα τρυφερότητας για εσένα και μια τάση προστασίας. Κι εσύ θα πετάριζες, λίγο, τα βλέφαρά σου κοιτώντας τους και θα έβγαινες ελεύθερη από την αίθουσα του δικαστηρίου. Όλα αυτά, βέβαια, με την προϋπόθεση πως θα ήσουν πολύ, πολύ όμορφη.

Η Tillie Klimek δεν ήταν όμορφη. Στα 45της ήταν πολύ καταβεβλημένη από τις γέννες, τις δουλειές του σπιτιού και τέσσερις επεισοδιακούς γάμους. Μιλούσε σπαστά αγγλικά, ήταν ασουλούπωτη και κακοφτιαγμένη και είχε την τόλμη να δοκιμάσει να παίξει το παιχνίδι «σκοτώνω τον άντρα μου», χωρίς να γνωρίζει τους κανόνες: το φλερτάρισμα με τους ενόρκους, το κοκκίνισμα, τα τρυφερά γυναικεία δάκρυα. Δυστυχώς για εκείνη το δικαστικό σύστημα του Σικάγου της ποτοαπαγόρευσης ήταν διάτρητο και η εμφάνισή της δεν ήταν προς όφελός της σ’ αυτή την διεφθαρμένη πόλη.

Η έλευση στην Αμερική και οι φόνοι

Η Ottilie «Tillie» Klimek (ή Tillie Gburek) γεννήθηκε το 1876 στην Πολωνία και έφτασε στην Αμερική σε ηλικία περίπου ενός έτους, αφού η οικογένειά της είχε πρώτα περάσει από την Γερμανία. Ήταν μέρους του πρώτου μεταναστευτικού κύμματος Πολωνών στις Ηνωμένες Πολιτείες, το οποίο συνέβη από το 1850 μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’20, γνωστού ως Za Chlebem, που σημαίνει «Για ψωμί». Η ονομασία του και μόνο δηλώνει ότι αποτελούταν από φτωχότατους Πολωνούς, της ασθενέστερης οικονομικά τάξης. Κι αυτό, ακόμη, το γεγονός θα βάραινε εναντίον της κατά την διάρκεια της δίκης, καθώς ο Τύπος θα αποκαλούσε αυτήν και την οικογένειά της «άξεστους χωριάτες».

Το 1895, σε ηλικία 19 ετών, κάνει τον πρώτο της γάμο με τον John Mitkiewicz, ο οποίος θα πεθάνει το 1914, μετά από σύντομη ασθένεια. Το πιστοποιητικό θα βεβαιώσει ως αιτία θανάτου την καρδιακή ανεπάρκεια. Να σημειώσω εδώ ότι η Tillie ζούσε μια συνηθισμένη και ήσυχη ζωή, χωρίς εξάρσεις, με τον σύζυγο και τα παιδιά της. Το Σικάγο της εποχής ήταν μια χαοτική πόλη με την αγριότητα παρούσα σε κάθε γωνιά της. Το λαθρεμπόριο αλκοόλ οργίαζε, ο Al Capone ήταν ο αδιαμφισβήτητος άρχοντας της πόλης, οι δημοσιογράφοι πυροβολούσαν ο ένας τον άλλον και τα εγκλήματα με δράστη γυναίκα είχαν ανέβει κατά 400% τα τελευταία 40 χρόνια. Έτσι κανείς δεν θορυβήθηκε με τον, φαινομενικά από φυσικά αίτια, θάνατο του πρώτου συζύγου της Tillie, η οποία εισέπραξε $1.000 από την ασφάλειά του. Εξάλλου οι σύζυγοι πέθαιναν κι η ζωή συνεχιζόταν. Μετά από μια ύποπτα σύντομη περίοδο πένθους, η Tillie θα παντρευτεί με τον γείτονά της John Ruskowski, μια ημέρα μετά την γιορτή του Αγ. Βαλεντίνου. Αλλά κι αυτός θα πεθάνει τρεις μήνες αργότερα, αφήνοντάς της $1.200 σε μετρητά και $722 από την ασφάλεια ζωής του. Και πάλι κανείς από το περιβάλλον της, δυο φορές, χήρας δεν υποψιάστηκε το παραμικρό.

Η Tillie, με την κληρονομιά από τον δεύτερο σύζυγο, έφυγε για ένα ρομαντικό ταξιδάκι στο Milwaukee με τον νέο της εραστή, Joseph Guszkowski o οποίος σύντομα πληροφορήθηκε ότι η φίλη του δεν ήταν απλώς μια άτυχη χήρα. Ενώ σκόπευε να της κάνει πρόταση γάμου, η Tillie καθώς επέστρεφαν στο Σικάγο, άφησε να της ξεφύγει ότι τα αίτια θανάτου των δυο προηγουμένων της συζύγων δεν ήταν καθόλου φυσικά. Παραδέχτηκε ότι η ίδια τους είχε σκοτώσει, δηλητηριάζοντάς τους με αρσενικό.

Όπως ήταν φυσικό επακόλουθο ο Joseph πανικοβλήθηκε και ξεκαθάρισε στην Tillie πως δεν επρόκειτο να επισημοποιήσει τη σχέση τους. Εκείνη, με τη σειρά της τον απέιλησε πως θα τον καταγγείλει σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου Mann, ενός νόμου κατά τον οποίο διώκονταν ανήθικες πράξεις, ανάμεσά τους και η συναινετική σεξουαλική δραστηριότητα μεταξύ ενηλίκων. Εκείνος τότε αντεπιτέθηκε, ενημερώνοντάς την ότι θα πληροφορούσε τις αρχές για την καριέρα της ως δηλητηριάστριας. Αυτό ήταν και το μοιραίο λάθος του, καθώς σύντομα θα πήγαινε να συναντήσει τους δυο συζύγους της Tillie.

Το 1919, η δραστήρια Tillie θα κάνει τον τρίτο της γάμο με τον Frank Kupezyk και θα εγκατασταθούν στον αρ. 924 της οδού Winchester, σ’ ένα σπίτι που υπάρχει μέχρι σήμερα κι αναφέρεται στο FourSquare ως «το στοιχειωμένο σπίτι της κυρά Tillie Klimek». Ο γάμος τους δεν υπήρξε ιδιαίτερα ευτυχισμένος και η Tillie σύντομα βρήκε εραστή, κάποιον John, ο οποίος δεν παρέλειπε να περνά από το σπίτι της κάθε πρωί, αφού ο άντρας της είχε φύγει για τη δουλειά.

Δυο χρόνια μετά τον γάμο τους ο Frank αρρώστησε βαριά και η Tillie άρχισε να συμπεριφέρεται περίεργα. Ένα απόγευμα, κι ενώ ο άντρας της ήταν άρρωστος στο κρεβάτι, η Tillie βγήκε τρέχοντας από το διαμέρισμα, κρατώντας ένα απόκομμα εφημερίδας στο χέρι. Στην σπιτονοικοκυρά της, που την συνάντησε στην είσοδο, είπε πως πήγαινε ν’ αγοράσει ένα φέρετρο σε εξαιρετικά συμφέρουσα τιμή, μόνο $30, και της έδειξε τη σχετική διαφήμιση στο απόκομμα. «Ο άντρας μου έχει σχεδόν πεθάνει», είπε στην έντρομη γυναίκα, «δεν πρέπει ν’ αφήσω αυτή την ευκαιρία να πάει χαμένη. Πάω να το αγοράσω και θα το βάλω στο υπόγειο». Στη συνέχεια αγόρασε ένα κομμάτι όμορφο μαύρο ύφασμα κι άρχισε να φτιάχνει ένα καπέλο για την κηδεία (το οποίο, αργότερα, θα φορέσει στη δίκη της), καθισμένη δίπλα στο κρεβάτι του άντρα της, σιγοτραγουδώντας κι ενώ εκείνος την έβλεπε!

Η Tillie ήξερε πως ο Frank «είχε σχεδόν πεθάνει» επειδή τον δηλητηρίαζε συστηματικά. Οι γείτονες, όμως, δεν είχαν ιδέα και σύντομα φήμες ότι η Tillie είχε ικανότητες μέντιουμ άρχισαν να εξαπλώνονται στη γειτονιά. Ο Ione Quinby, ένας δημοσιογράφος ο οποίος -λίγα χρόνια αργότερα- θα κάλυπτε τη δίκη της, έγραψε ότι «εκατοντάδες πίστευαν πως η Tillie είχε υπερφυσικές πνευματικές δυνάμεις».

Ο Frank πέθανε στις 25 Απριλίου του 1921 κι ενώ, κατά τη συνήθεια της εποχής, βρισκόταν στο φέρετρό του στο σαλόνι του σπιτιού πριν την κηδεία, η Tillie είχε ανοιχτό το ραδιόφωνο στο ίδιο δωμάτιο, ακούγοντας χορευτική μουσική. Ένας από τους γείτονες θα κατέθετε αργότερα ότι, κάποια στιγμή, η Tillie έσκυψε πάνω από το φέρετρο, άρπαξε το αυτί του και φώναξε «Εσύ, διάολε, δεν θα ξανασηκωθείς πια!». Λίγο μετά την κηδεία εισέπραξε το ποσό των $675 από την ασφάλειά του και συνέχισε τη ζωή της.

Ένας άνδρας από τη γειτονιά, ο Joseph Klimek, πήγε στην κηδεία του Frank εν μέρει για να δει την χήρα. Ο Joseph ήταν 50 ετών, ένας ευγενικός και σκληρά εργαζόμενος άντρας, χήρος επίσης για πολλά χρόνια. Στην κηδεία η Tillie δεν είχε όρεξη για φλερτ, κάτι που ο Joseph εκτίμησε, αλλά μετά από μερικές εβδομάδες –κατά τη διάρκεια των οποίων οι φίλοι του τον παρότρυναν «να πλησιάσει τη χήρα», αποφάσισε να τη ζητήσει σε γάμο. «Παντρεύτηκα την Tillie για να ανοίξω ένα σπιτικό», θα πει αργότερα. Και γι αυτόν το συγκεκριμένο σπιτικό υπήρξε ευτυχισμένο. Θαύμαζε την δεξιοτεχνία της γυναίκας του με το βελονάκι και λάτρευε τη μαγειρική της. Δεν ανησυχούσε και δεν ζήλευε που η Tillie είχε παρελθόν. «Μόλις παντρευτήκαμε έκαψε όλες τις φωτογραφίες από πρώην συζύγους κι εραστές κι έσκισε όλα τους τα γράμματα. Για εκείνη υπήρχα μόνο εγώ κι έβαλε τη φωτογραφία μου πάνω από το τζάκι».

Δυστυχώς, όμως, η Tillie δεν ήταν εξίσου ευτυχισμένη και μια γυναίκα που έχει ξεφορτωθεί τρεις συζύγους (κι έναν εραστή) τι πιθανότητες υπάρχουν να διατηρήσει έναν τέταρτο; Συζητούσε τα προβήματά της με την ξαδέλφη της Nellie Koulik, της οποίας ο πρώτος σύζυγος είχε επίσης πεθάνει, που της πρότεινε να πάρει διαζύγιο. «Όχι, θ’ απαλλαγώ από αυτόν με άλλο τρόπο», απάντησε η Tillie. Η Nellie κατάλαβε αμέσως ποιος θα ήταν αυτός ο τρόπος. Άνοιξε ένα ντουλάπι της κουζίνας κι έβγαλε ένα τενεκεδένιο κουτί που έφερε την επιγραφή «Rough on Rats». Το «Rough on Rats» ήταν ένα ισχυρό ποντικοφάρμακο της εποχής, φτιαγμένο από αρσενικό που είχαν βάψει μαύρο με κάρβουνο. Πολύ δημοφιλές, μπορούσε κανείς να το βρει παντού και το σλόγκαν του ήταν «ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ», εντελώς οξύμωρο αν σκεφτούμε τι είχε κατά νου η Tillie.

Ο Joseph εξακολουθούσε να απολαμβάνει τη μαγειρική της γυναίκας του, μόνο που τώρα το φαγητό του ήταν πασπαλισμένο με «Rough on Rats». Αρρώστησε και εξασθενούσε ημέρα με την ημέρα, τα πόδια του ατόνησαν και η αναπνοή του μύριζε σκόρδο, αμφότερα σημάδια δηλητηρίασης με αρσενικό.

Η Tillie ετοιμαζόταν να ντυθεί χήρα για τέταρτη φορά, όταν ο κουνιάδος της, John Klimek, της χάλασε τα σχέδια. Υποψιασμένος τόσο από την κακή κατάσταση της υγείας του αδελφού του –ενός, μέχρι τότε, γερού σαν λιοντάρι άντρα- όσο και από τον θάνατο των δύο σκύλων του, αγνόησε τις ενστάσεις και διαμαρτυρίες της Tillie και έφερε έναν δικό του γιατρό να δει τον Joseph. Όπως ήταν αναμενόμενο, ο γιατρός αναγνώρισε αμέσως τα σημάδια της δηλητηρίασης από αρσενικό και έδωσε εντολή να μεταφερθεί ο ασθενής στο νοσοκομείο.

Στις 26 Οκτωβρίου 1922 η Tillie συνελήφθη για την απόπειρα δολοφονίας του Joseph Klimek. Την επόμενη ημέρα συνελήφθη η ξαδέλφη της Nellie που της προμήθευσε το αρσενικό. Η δίκη των δύο γυναικών, όλο τον επόμενο χρόνο, θα κυλήσει μέσα σε εκταφές πτωμάτων, ανώνυμα γράμματα, δηλητηριασμένα γλυκίσματα και μαύρο χιούμορ. Με την πάροδο του χρόνου, η πόλη και οι κάτοικοι του Σικάγου θα χάσουν το ενδιαφέρον τους για την «άχαρη Πολωνέζα» με τους τόσους νεκρούς συζύγους. Για λίγο, όμως, η Tillie είχε την προσοχή τους, αν και δεν ήταν νέα και όμορφη όπως άλλες φόνισσες που η κοινή γνώμη λάτρεψε. Εντούτοις τους κίνησε το ενδιαφέρον όπως οποιαδήποτε γυναίκα που σκοτώνει.

Καθώς η Tillie επιβιβαζόταν στο αυτοκίνητο της αστυνομίας, μετά τη σύλληψή της, γύρισε και είπε στον αστυνομικό που βρισκόταν δίπλα της: «Είσαι ο επόμενος για τον οποίο θέλω να μαγειρέψω. Εσύ δημιούργησες όλα μου τα προβλήματα».

Εκταφή

Η έρευνα

Σύντομα έγινε αντιληπτό ότι η μυστηριώδης ασθένεια του Joseph Klimek δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό. Ένα ανώνυμο γράμμα έφθασε στην αστυνομία και την παρακινούσε να εξετάσει ενδελεχώς τον θάνατο του Frank Kupezyk, γεγονός που οδήγησε στην εκταφή του. Η ιατροδικαστική εξέταση έδειξε πως το πτώμα ήταν γεμάτο αρσενικό, «ικανό να σκοτώσει τέσσερις άντρες. Ένα δεύτερο ανώνυμο γράμμα συνιστούσε την εκταφή του συζύγου της εξαδέλφης Nellie, μόνο και μόνο για να αποδειχθεί ότι κι αυτό ήταν γεμάτο από αρσενικό. Οι εφημερίδες οργίασαν για τις δύο εξαδέλφες.

Στο μεταξύ η Tillie οδηγήθηκε στο νοσοκομείο, να δει τον σύζυγό της. Καθώς εκείνος την βομβάρδιζε με ερωτήσεις, απάντησε «δεν ξέρω, παράτα με πια». Σε μια στιγμή που τον άκουσε να ζητά ένα ποτήρι νερό από μια νοσοκόμα, η Tillie της φώναξε: «αν σε παραζαλίζει, πάρε μια σανίδα και κοπάνα τον στο κεφάλι». Και μετά από όλα αυτά, πριν φύγει τον φίλησε αφήνοντας όλους άναυδους.

Καθώς η αστυνομία είχε ξεκινήσει τις διαδικασίες για την εκταφή των πρώην συζύγων της Tillie, εμφανίστηκαν δυο ξαδέλφια της και παρακάλεσαν για την εκταφή τεσσάρων, επιπλέον, πτωμάτων που ανήκαν στα αδέλφια τους τα οποία είχαν πεθάνει μετά από ένα γεύμα στο σπίτι της Tillie. Είπαν ότι οι τρεις είχαν δολοφονηθεί επειδή η Tillie είχε διαπληκτισθεί με τη μητέρα τους ενώ ήταν θυμωμένη με την τέταρτη. Κάποιος άλλος έδωσε την πληροφορία για τον θάνατο του εραστή της Tillie, Joseph Guskowski, κι εκδόθηκε εντολή για την εκταφή του.

Nellie και Tillie

Καθώς οι δύο εξαδέλφες κατηγορήθηκαν επίσημα για φόνο –η Tillie γι αυτόν του Frank Kupezyk και η Nellie για εκείνον του πρώτου της συζύγου- οι εκταφές και τα ίχνη που άφησαν πίσω τους οι φόνισσες οδήγησαν σε τρεις ακόμη τάφους, αυτή τη φορά μικρών παιδιών: των διδύμων κοριτσιών της Nellie και της εγγονής της.

Η Nellie είχε αποκτήσει δίδυμα με τον πρώην σύζυγό της, τα οποία εκείνος αρνήθηκε να αναγνωρίσει καθώς εκείνη είχε ήδη δημιουργήσει σχέση με τον επόμενο σύζυγό της, Albert Koulik. Ένα από τα δίδυμα πέθανε σε ηλικία οκτώ μηνών, ενώ το άλλο ένα μήνα αργότερα. Το τρίτο νεκρό μωρό ήταν η εγγονή της Nellie. Σύμφωνα με τις καταθέσεις, η κόρη της Nellie την είχε κριτικάρει έντονα για τον τρόπο ζωής της κι όταν η μικρή αρρώστησε η Nellie επέμεινε να αναλάβει την φροντίδα της. Η μικρή πέθανε στο σπίτι της γιαγιάς της.

Ο κύκλος των θυμάτων διευρύνθηκε από συγγενείς, φίλους και γείτονες οι οποίοι αρρώστησαν μετά από επίσκεψη και δείπνο στα σπίτια των ξαδερφάδων. Ένας από τους γιους της Nellie, ο οποίος υποπτευόταν ότι η μητέρα του τον δηλητηρίαζε, βοηθούσε την αστυνομία στο έργο της, παρέχοντάς της κάθε είδους πληροφορίες, ενώ μια από τις κόρες της Tillie θα κατέθετε ότι απέκτησε χρόνιο καρδιακό πρόβλημα, μετά από κάποια ύποπτα γεύματα στης μητέρας της. Δύο γείτονες της Tillie κατέθεσαν ότι αρρώστησαν σοβαρά και κόντεψαν να πεθάνουν, όταν κατανάλωσαν δηλητηριασμένα γλυκίσματα που τους προσέφερε η Tillie, ως ένδειξη συμφιλίωσης μετά από έντονο καυγά. Επιπλέον, μετά από κατάθεση του γαμπρού της ότι υποψιαζόταν πως τον δηλητηρίαζε, συνελήφθη και η αδελφή της Nellie, η Cornelia. Τέλος υπήρξαν καταθέσεις για κάποιον Meyers, που σε κάποια φάση της ζωής του υπήρξε εραστής ή και σύζυγος της Tillie και ο οποίος ήταν αγνοούμενος.

Ο συνολικός αριθμός των θυμάτων ανήλθε σε είκοσι άτομα: δώδεκα νεκροί, επτά ζωντανοί αλλά με κάκιστη υγεία και ένας αγνοούμενος. Κι αυτό αφορά μόνο στους ανθρώπους καθώς η Tillie δεν δίσταζε να δηλητηριάσει και οποιοδήποτε ζώο την ενοχλούσε με οποιονδήποτε τρόπο.

Οι αρχές άρχισαν να μιλούν για ένα ολόκληρο δίκτυο δηλητηριαστριών, το οποίο δρούσε στην περιοχή της Μικρής Πολωνίας του Σικάγου, με την Tillie ως πρωθιέρειά του. Ο ιατροδικαστής δήλωσε: «δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η κυρία Klimek δηλητηρίαζε οποιονδήποτε έμπαινε εμπόδιο στον δρόμο της ή ήθελε να τον ξεφορτωθεί για τους δικούς της λόγους». Οι ξαδέλφες βρίσκονταν πολύ κοντά στην θανατική ποινή.

Συνεχίζεται