Δολοφονίες στη σκιά του ζωδιακού κύκλου I

(Ο τίτλος είναι δανεισμένος από το ομώνυμο βιβλίο του RobertvanGullic, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΘΕΜΕΛΙΟ)

Της Νίνας Κουλετάκη

Εισαγωγή

OZodiac αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα άλυτα μυστήρια όλων των εποχών, όντας ένας κατά συρροή δολοφόνος, που καταλαμβάνει τη δεύτερη θέση δίπλα στον Τζακ τον Αντεροβγάλτη,

Παρόλο που η αστυνομία ερεύνησε και ανέκρινε πάνω από 2.500 πιθανούς υπόπτους, η υπόθεση δεν διαλευκάνθηκε επίσημα ποτέ.Υπήρξαν κάποιοι ύποπτοι που ξεχώρισαν, αλλά η ιατροδικαστική τεχνολογία της εποχής δεν ήταν αρκετά προηγμένη, ώστε να επιτρέψει την απαγγελία κατηγοριών σε κάποιον από αυτούς.

Ο Zodiac, λοιπόν, ανήκει στην κατηγορία εκείνη των κατά συρροή δολοφόνων που γίνονται θρύλοι, απλά και μόνο γιατί παρέμειναν ασύλληπτοι.Η δράση του εκτυλίχθηκε στην Καλιφόρνια, από το 1966 μέχρι το 1971, αν και υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι συνεχίστηκε μέχρι τις αρχές του 1980.

Ο Zodiac, χάρη στα μυστικιστικά μηνύματα που έστελνε στις εφημερίδες, δημιούργησε ένα σωρό ερωτηματικά γύρω από τον εαυτό του και τα κίνητρά του, τα οποία μάλλον θα μείνουν αναπάντητα για πάντα.Έτσι δεν μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα για το αν οι φόνοι που διέπραξε ήταν τυχαίοι ή γίνονταν βάσει κάποιου σχεδίου, όπως και το πότε ακριβώς σταμάτησαν, μια και υπήρξε γράμμα του στις αρχές ότι τελείωσαν οριστικά πολύ αργότερα από την ημερομηνία που υπέθετε η αστυνομία.

Ο τρόπος που δρούσε παρουσιάζει ομοιότητες με αυτόν των EdwardEmilKemperκαι SonofSam.Ήταν μάλλον ντροπαλός με τις γυναίκες, απεχθανόταν τα ερωτευμένα ζευγάρια, ενώ τα τηλεφωνήματα που έκανε στην αστυνομία, δείχνουν ότι, τουλάχιστον ένα κομμάτι του εαυτού του, ήθελε να σταματήσει τους φόνους.

Υπάρχει όμως και η άποψη κάποιων συγγραφέων που ασχολήθηκαν με το θέμα, σύμφωνα με την οποία τα εγκλήματα του Zodiac έκρυβαν τελετουργικές σκοπιμότητες και αποτελούσαν μέρος ενός ευρύτερου μυστικιστικού πειράματος, στο οποίο συμμετείχαν και άλλοι κατά συρροή δολοφόνοι, καθώς και σατανιστικές οργανώσεις.

Ο τρόμος αρχίζει

Ο πρώτος φόνος του Zodiac λαμβάνει χώρα στις 30 Οκτωβρίου του 1966, στο Riverside.Θύμα η 18χρονη πρωτοετής φοιτήτρια CheriJoBates.Η Cheri βγήκε από τη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου και κατευθύνθηκε προς το αυτοκίνητό της.Δεν μπόρεσε να το βάλει μπροστά γιατί, όπως αποδείχθηκε αργότερα, κάποιος είχε αποσυνδέσει ορισμένα καλώδια.Σύμφωνα με την αστυνομία, την πλησίασε ένας άνδρας προσφέροντάς της βοήθεια.Στη συνέχεια την παρέσυρε σε ένα άδειο οικόπεδο, ανάμεσα σε δυο οικήματα του Πανεπιστημίου, και τη μαχαίρωσε στο στήθος, την πλάτη και το λαιμό.Τα πλήγματα στο λαιμό ήταν τόσο άγρια που, σχεδόν, την αποκεφάλισαν.

Η αστυνομία ανακαλύπτει ότι το όπλο του εγκλήματος ήταν ένα μικρό μαχαίρι με λεπίδα μήκους 3,5 ιντσών και πλάτους 0,5.Δέκα, περίπου, μέτρα μακρύτερα από το σώμα της Bates, βρέθηκε ένα ανδρικό ρολόι, μάρκας Timex, με σπασμένο δερμάτινο λουράκι, πιτσιλισμένο με μπογιά, και σταματημένο στις 12.23’ το οποίο, σύμφωνα με μία πηγή, είχε αγοραστεί σε ένα στρατιωτικό PX στην Αγγλία.Η μπογιά αναλύθηκε και αποδείχτηκε ότι επρόκειτο για κοινή μπογιά, χρησιμοποιούμενη για το βάψιμο εξωτερικού σπιτιών.Στον τόπο του εγκλήματος βρέθηκε επίσης το αποτύπωμα τακουνιού ενός παπουτσιού.Ακόμα περισυλλέγησαν τρίχες, αίμα και ίχνη δέρματος από τα νύχια του θύματος.Τέλος, βρέθηκαν λιπαρά αποτυπώματα παλάμης και δακτύλων, μέσα και πάνω στο αυτοκίνητο τα οποία, όμως, δεν αναγνωρίστηκαν.

Τον επόμενο μήνα μια επιστολή έφθασε στις τοπικές εφημερίδες, που έλεγε πως «η Cheri δεν ήταν η πρώτη και δεν θα είναι η τελευταία».Όταν δημοσιεύθηκε ένα άρθρο για την υπόθεση, στις 30 Απριλίου του 1967, παρόμοιες επιστολές στάλθηκαν στην αστυνομία, στις εφημερίδες, ακόμα και στον πατέρα της Cheri που έγραφαν: «Η Cheri έπρεπε να πεθάνει.Θα ακολουθήσουν και άλλοι».

David Faraday – Betty Lou Jensen

Το βράδυ της 20^ης Οκτωβρίου 1968, ο 17χρονος DavidFaradayκαι η 16χρονη φίλη του BettyLouJensen, κάθονται στο αυτοκίνητο του πρώτου.Κάποιος τους πλησιάζει και τους πυροβολεί.Ο Faraday, που βρισκόταν στη θέση του οδηγού, δέχεται μια σφαίρα στο πίσω μέρος του κεφαλιού.Η BettyLou, πανικόβλητη, βγαίνει από το αυτοκίνητο και αρχίζει να τρέχει.Δεν προλαβαίνει να πάει μακριά, καθώς 5 σφαίρες στην πλάτη, από ένα αυτόματο πιστόλι 22 χιλιοστών, τη ρίχνουν νεκρή.

Αριστερά, ο ιατροδικαστής εξετάζει το αυτοκίνητο του Faraday. Δεξιά, τα τραύματα της Jensen.

Στις 4 Ιουλίου 1969, ο MichaelMageav παίρνει από το σπίτι της την 22χρονη φίλη του DarleneFerrin, για να πάνε να διασκεδάσουν.Ο Michael αντιλαμβάνεται κάποια στιγμή πως τους παρακολουθεί κάποιος με μια μοτοσικλέτα.Η Darlene τον καθησυχάζει λέγοντας πως τον γνωρίζει.Κοντά στα μεσάνυχτα, και ενώ είναι σταματημένοι σε ένα πάρκο, ένα αυτοκίνητο σταματά απέναντί τους.Οι προβολείς του τους τυφλώνουν και ο οδηγός του αρχίζει να τους πυροβολεί.

Michael Mageav-Darlene Ferrin

Τέσσερις σφαίρες για τον Michael, που θα τραυματιστεί σοβαρά αλλάθα ζήσει και εννέα μοιραίες για την Darlene.Σαράντα λεπτά μετά το μακελειό, η αστυνομία δέχεται ένα ανώνυμο τηλεφώνημα, που τους στέλνει στον τόπο του εγκλήματος.Αυτός που τηλεφώνησε είπε πως είχε σκοτώσει «κι εκείνα τα παιδιά πέρυσι», εννοώντας τους Faradayκαι Jensen.Φίλοι και συγγενείς της Darlene κατέθεσαν ότι την παρενοχλούσε ένας μεγαλόσωμος άνδρας, τον οποίο εκείνη αποκαλούσε Paul.Είχε εκμυστηρευθεί σε κάποια φίλη της ότι ο Paul ήθελε να την κάνει να σωπάσει, επειδή τον είχε δει να διαπράττει ένα φόνο.Οι εξονυχιστικές έρευνες της αστυνομίας για τον εντοπισμό του Paul δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα.

Κρυπτογραφημένα μηνύματα

Στις 31 Ιουλίου 1969, ο δολοφόνος στέλνει τρεις επιστολές σε ισάριθμες εφημερίδες της Καλιφόρνια.Κάθε μία από αυτές περιείχε το 1/3 ενός κρυπτογραφημένου μηνύματος.Τα μηνύματα δημοσιεύονται και ένας δάσκαλος καταφέρνει να σπάσει τον κώδικα.Το μήνυμα ήταν το εξής:

«Μου αρέσει να σκοτώνω ανθρώπους γιατί έχει πολύ πλάκα.Έχει πιο πολύ πλάκα από το κυνήγι, γιατί ο άνθρωπος είναι το πιο επικίνδυνο ζώο απ’ όλα.Το να σκοτώνω κάτι είναι η πιο δυνατή εμπειρία, είναι ακόμη καλύτερη από το να ξεδίνεις με ένα κορίτσι.Το καλύτερο όλων είναι πως, όταν πεθάνω, θα ξαναγεννηθώ στον Παράδεισο και όλοι όσους έχω σκοτώσει θα γίνουν σκλάβοι μου.Δεν θα σας πω το όνομά μου, γιατί θα προσπαθήσετε να με κάνετε να σταματήσω να συλλέγω σκλάβους για τη μετέπειτα ζωή»

Το αποκρυπτογραφημένο πια μήνυμα δημοσιεύεται στις εφημερίδες και γίνονται πάνω από 1000 καταγγελίες ανθρώπων που υποψιάζονταν την ταυτότητα του δολοφόνου.Η αστυνομία τις ερευνά όλες αλλά χωρίς αποτέλεσμα.

Στις 27 Σεπτεμβρίου του 1969, η αστυνομία δέχεται ένα τηλεφώνημα από έναν άνδρα, που αναφέρει έναν διπλό φόνο στις όχθες της λίμνης Berryessa, στην περιοχή Vallejo.

Bryan Hartnell – Cecillia Shepard

Οι αστυνομικοί σπεύδουν και ανακαλύπτουν ένα νεαρό ζευγάρι φοιτητών, που αιμορραγούν, τραυματισμένοι από μαχαίρι.Πρόκειται για τους BryanHartnellκαι CecilliaShepard.Ο Brayan θα επιζήσει για να αφηγηθεί στους αστυνομικούς την ιστορία.Ένας οπλισμένος κουκουλοφόρος τους πλησιάζει και ζητάει το αυτοκίνητό τους, προκειμένου να διαφύγει στο Μεξικό, επειδή ήταν δραπέτης.Δένει το ζευγάρι και με ένα μακρύ μαχαίρι χτυπά τον Bryan 5 φορές στην πλάτη και τη Cecillia14.Φεύγοντας γράφει στο αυτοκίνητο του Hartnell:

Vallejo

12-20-69

7-4-69

Σεπτ. 27-69-6:30

Με μαχαίρι

Κοντά στη σκηνή του εγκλήματος υπήρχε ένας τηλεφωνικός θάλαμος, απ’ όπου ο δολοφόνος ειδοποίησε την αστυνομία.Στο τηλέφωνο βρέθηκαν αποτυπώματα, αλλά και πάλι δεν κατέστη δυνατή η αναγνώριση.

Συνεχίζεται